13 ธันวาคม 2558 เล่าเรื่องวิ่งโคนมไทยเดนมาร์ค

 

นับจากกรุงเทพมาราธอนมาก็ 1 เดือนพอดีไม่ได้ออกวิ่งงานไหนเลยด้วยภารกิจหลายๆ อย่างที่ต้องทำแต่ก็แอบซ้อมต่อเนื่องมาเป็นระยะถึงจะไม่เข้มข้นเหมือนก่อนกรุงเทพมาราธอนโดยเฉพาะ 2 สัปดาห์หลังมานี่ได้อานิสงส์จากการฝึกพิเศษของทีมนักกีฬาสูงอายุที่จะแข่งต้นปีหน้าให้ผมได้ติดสอยห้อยท้ายการซ้อมไปกับเขาด้วยดูจากคอร์สการฝึกแล้วค่อนข้างหนักหนาสาหัสเลยทีเดียวถ้าทนได้ตลอดการฝึกจนจบคอร์สการเปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นแน่นอน การมาวิ่งที่ฟาร์มโคนมฯ นี้ก็ได้รับอานิสงส์นั้นไม่น้อยเลยแม้จะเพียงแค่สองสัปดาห์แต่ผลมันออกมาชัดเจนการวิ่งไต่เนินชันระดับ 30-45 องศาตลอดระยะทางไปกลับ 21 กม.มากกว่า 10 เนินไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผมและยิ่งยากเข้าไปอีกถ้าจะกดเวลาให้ต่ำกว่า 2 ชม.(ปกติทางราบความเร็ว 21 กม.จะอยู่ที่ 1 ชม. 48) แต่ผลจากการทรมานร่างกายในช่วงสองสัปดาห์มันทำให้ผมวิ่งผ่านเนินพวกได้อย่างสบายในตอนที่ยังไม่กลับตัวนึกอยู่ในใจว่าขากลับจะรอดมั๊ยจะช้าลงมั๊ยจะเดินมั๊ย แต่ผลที่ออกมาคือขากลับทำเวลาได้เร็วกว่าขาไปอีกเป็นเรื่องน่าแปลกใจสำหรับผมในตอนนั้น แต่ตอนนี้รู้ซึ้งถึงผลของการฝึกพิเศษที่ผ่านมา

ขอบคุณฟาร์มโคนมไทยเดนมาร์คที่จัดงานดีๆ เส้นทางดีๆ (โหดร้ายไม่แพ้ใคร) ที่นอนดีๆ กลางทุ่งเลี้ยงวัว(แอบหยอดปุ๋ยยูเรียให้ด้วย) ขอบคุณสำหรับการหลงทาง(อีกแล้ว) ขอบคุณเพื่อนๆ นักวิ่ง(ที่คุ้นหน้าเป็นบางคน) ขอบคุณแม่ครัวข้าวต้มอร่อยมากกระดูกอ่อนหมูส้มเคี้ยวกรุบกรับ ขอบคุณชาวมวกเหล็กในถึงแม้ถนนจะคับแคบขรุขระแต่ก็มีรถออกมาวิ่งน้อยมากวิ่งไปกลับนับได้ไม่ถึง 10 คัน

สุดท้ายขอบคุณภาพสวยๆ จากพี่ตุ้มและป็อก ชัตเตอร์รันนิ่ง ครับ
กาย บูรพาไม่แพ้
15 ธันวาคม 2558

15 พฤศจิกายน 2558 เล่าเรื่องวิ่งกรุงเทพมาราธอน(ในตำนาน)อีกครั้ง

กรุงเทพมาราธอนปีนี้(2015) เป็นมาราธอนที่ 14 ของผม เคยได้พูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะร่วมวิ่งเป็นปีสุดท้ายเนื่องจากไม่ประทับใจระบบการบริหารและการจัดการของคณะผู้จัดในหลายๆ ด้าน ส่วนจะเป็นอะไรบ้างไม่ขอพูดถึงก็แล้วกันเพราะบ่นไว้ในเฟสบุ๊คก็เยอะแล้ว ครั้งนี้เตรียมตัวนานผิดปกติและซ้อมหนักกว่าทุกครั้งด้วยหวังจะทำลายสถิติตัวเองลงแบบทิ้งความทรงจำกันไว้เลยคือ 3:50 ชม.แต่ผลที่ได้คือกลับกันออกมาที่ 4:23 ซึ่งนอกจากไม่สามารถทำลายสถิติเดิมได้แล้วกลับแย่ลงไปจากเดิมอีก จึงต้องกลับมาวิเคราะห์สาเหตุซึ่งน่าจะมีปัจจัยหลักแค่สองประการคือ 1.การพักผ่อน 2.สภาพอากาศ และปัจจัยอีกเล็กน้อยคือเครื่องแต่งกายที่ดูขัดแย้งกับสภาพอากาศเหลือเกิน จะว่าไปหลายคนก็มีสภาพที่ไม่แตกต่างกันนักแสดงให้เห็นว่าปัจจัยหลักที่มีผลมากที่สุดที่ทุกคนจะต้องประสบเหมือนๆ กันคือสภาพอากาศ

ณ โอกาสนี้ก็ขออำลาสนามกรุงเทพมาราธอนไปซักระยะหนึ่งจนกว่าจะเห็นแนวโน้มว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น ขอโอกาสให้ผมได้ร่วมงานดีๆ มีคุณภาพมาตรฐานสากลระดับประเทศ ตั้งแต่สมัครจนถึงรับเสื้อฟินิชเชอร์ซักครั้งในชีวิตก่อนอำลาสนาม

ขอขอบคุณภาพจาก เวบไซต์ซัตเตอร์รันนิ่ง เวบไซต์ชมรมวิ่งบางขุนเทียน Refill Marathon
กาย บูรพาไม่แพ้
17 พฤศจิกายน 2558

1 พ.ย. 2558 เล่าเรื่องวิ่งฮาล์ฟมาราธอนที่ Mega Bangna

งานนี้เมกาบางนาร่วมกับพรูเดนเชียลประกันชีวิตร่วมกันจัดงานโดยรายได้ไม่หักค่าใช้จ่ายบริจาคเป็นการกุศลใช้ชื่องานว่าเป็นงานระดับอินเตอร์เนชันแนลด้วย เหตุที่ร่วมวิ่งงานนี้ด้วยราคาค่าสมัคร 600 บาทก็เนื่องจากเห็นว่าผู้จัดไม่ได้เห็นแก่ค่าสมัครแพงๆ ถ้างานนี้ค่าสมัคร 600 บาทแล้วหักค่าใช้จ่ายก็คงจะไม่สมัครสู้ไปนั่งถ่ายรูปฟรุ้งฟริ้งจะดีกว่า

พื้นที่จัดงานก็คงไม่ได้ใหญ่โตไปกว่างานวิ่งทั่วๆ ไปแต่ที่มีมากกว่าคือลานจอดรถที่ไม่ต้องเบียดเสียดแย่งที่จอดกันแถมรถบริการฟรีที่วิ่งเป็นประจำทุกวันก็จัดเที่ยวพิเศษให้ด้วยเป็นบริการที่น่าประทับใจ เวลาปล่อยตัวคือตีห้าตรงที่ดีกว่าคือไม่มีการกล่าวเปิดงานใดๆ ทั้งสิ้นประธานมีหน้าที่กดแตรลมปล่อยตัวนักวิ่งอย่างเดียว เกิดความสับสนในเรื่องเส้นทางในช่วง กม.แรกจะต้องวิ่งข้ามรั้วกั้นทางเพื่อสวนทางขึ้นเกือกม้าไปยังถนนบางนา-ตราดฝั่งขาออก ตอนนี้ก็ยังสงสัยอยู่ว่าใครเป็นคนแรกที่พาวิ่งข้ามรั้ว แล้วกลุ่มนำเขาไปทางไหน รถนำทางมันจะข้ามรั้วไปได้อย่างไรยังหาคำตอบไม่ได้

ตามเส้นทางวิ่งนั้นจะต้องวิ่งบนถนนบางนา-ตราดฝั่งขาออกทั้งไปแล้วกลับซึ่งถนนจะปิด 100% ตั้งแต่สี่แยกบางนาถึงสี่แยกวัดกิ่งแก้ว(บางพลีใหญ่) หลังจากลงจากเกือกม้าต้องวิ่งไปทางบางพลีราวๆ 5 กม.ถึงแถวๆ หน้าเชียงกงก็กลับตัวมาผ่านหน้าเมกาอีกรอบแล้ววิ่งเลยไปทางบางนา ผ่านหน้าราม2 มานิดหน่อยป้ายบอกทางว่า 8 กม.อุ๊ต๊ะ จีพีเอสจับได้ 10 กม.เวรกรรมรอลุ้นท้ายๆ ว่าป้ายจะถี่ลงมั๊ยถ้าไม่ก็ทำใจไว้ว่าจะได้วิ่ง 23 กม.เป็นแน่แท้ วิ่งมากลับตัวอีกทีก่อนถึงสี่แยกบางนาราวๆ 1.5 กม.(ในใจก็คิดว่าวิ่งมาถึงหน้าบ้านแล้วไม่วิ่งกลับได้มั๊ย) เฝ้ามองป้ายบอกระยะตลอดเวลายังคงห่างอยู่ 2 กม.เหมือนเดิม กม.ที่ 16 จากจีพีเอสลดความเร็วลงมานิดหน่อยจากที่วิ่ง เพจ 5 ต้นๆ มาเพจ 5 ปลายๆ เซฟแรงเผื่อ 2 กม.ที่เกิน กม.18 ได้แตงโม ได้เพาเวอร์เจลเสริมแรงแถมเจอกลุ่ม 10K กลับตัวก็กลับมาวิ่งที่เพจ 5 ต้นๆ อีกครั้งลากยาวจนจบรวมระยะจากจีพีเอส 23.4 กม.ถ้าวัดแค่ระยะมาตรฐาน 21.1 กม.ใช้เวลาไป 1 ชม.45 ทีน่าจะเป็นนิวพีบีมั้ง แต่ถ้ารวมระยะทั้งหมด 23.4 กม.ก็ใช้เวลาไป 1 ชม.57 นาที เพจเฉลี่ย 5.02 (5 นาที 2 วินาทีต่อ 1 กม.)

อาหารหลังวิ่งก็ตามมาตรฐานของจ็อกแอนด์จอยแต่ไม่อยากต่อแถวนานเลยหาแถวที่สั้นที่สุดคือแถวของเฉาก๊วย วิ่ง 20 กว่า กม.วันนี้ไม่รู้สึกว่าเหนื่อยหรือโหยซักเท่าไหร่อาจจะเพราะว่าได้กินก่อนเกือบครึ่ง ชม.ระหว่างทางมีน้ำเพียงพอหยิบเพาเวอร์เจลออกใช้ในระยะที่เหมาะสมนี่คือสิ่งที่อยากให้เป็นในการวิ่งระยะฟูลที่จะถึงนี้.....ด้วยความหวังว่าจะวิ่งด้วยเพจ 5 กลางๆ จนจบ 42K


ขอขอบคุณภาพจาก
คุณวิมล ชมรมวิ่งภูติอนันต์ (อ่านว่า พู-ติ นะมีคนอ่าน พูด ออกอากาศด้วย)
คุณแจ๊ค วัฒนา เวบไซต์ชัตเตอร์รันนิ่ง

กาย บูรพาไม่แพ้
2 พฤศจิกายน 2558

20 ก.ย. 2558 เล่าเรื่องวิ่งมาราธอนควีนคัพสนามที่ 2

CW-X Marathon Queen Cup สนามที่ 2 จัดที่เจปาร์คศรีราชา จ.ชลบุรี อยู่ติดกับถนนสายชลบุรี-พัทยา สายใหม่ บางคนเรียกมอเตอร์เวย์จริงๆ มอเตอร์เวย์สิ้นสุดแถวๆ แยกบ้านบึงหรือจุดที่มาบรรจบกับสายบายพาส (ชลบุรีจะมีถนนสายหลักผ่าน 3 เส้นคือ 1.สุขุมวิทที่ตัดผ่านเมืองชลบุรี 2.ทางเลี่ยงเมืองหรือบายพาส 3.มอเตอร์เวย์)

J Park เป็นแหล่งจับจ่ายสิ่งของเครื่องใช้ และร้านอาหารแนวญี่ปุ่น อาคารสถานที่ก่อสร้างและตกแต่งตามรูปแบบบ้านญี่ปุ่น จะเรียกว่าเป็นห้างสรรพสินค้าก็คงไม่ใช่จะเรียกว่าอะไรดีเรียกไม่ถูก จุดประสงค์ก็น่าจะมาจากพื้นที่แถบนี้มีคนญี่ปุ่นอาศัยอยู่เยอะโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่มากมายล้วนเป็นอุตสาหกรรมจากญี่ปุ่นแทบทั้งนั้น ติดกันนี้มีโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นขั้นสูงอยู่ด้วย ใกล้ๆ นี้ก็มีศูนย์วัฒนธรรมญี่ปุ่น นับได้ว่าเป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ชาวญี่ปุ่นโพ้นทะเลกันเลย

รูปแบบอาคารก็เป็นแบบบ้านญี่ปุ่นสมัยใหม่นี่แหละแต่จะเป็นบ้านในแถบชนบท ร้านค้าต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นร้านของคนไทยสิ่งของเครื่องใช้ก็เป็นแบบไทยๆ จะมีแค่ร้านเฟรนไชด์ญี่ปุ่นร้านเดียวคือร้านไดโซะ ร้านอาหารส่วนใหญ่เป็นร้านสไตล์อาหารญี่ปุ่นมีทั้งร้านที่เป็นของคนไทยและร้านของคนญี่ปุ่นแท้ๆ

มีพื้นว่างๆ สำหรับพักผ่อนหรือให้เด็กๆ วิ่งเล่น ผู้ใหญ่ถ่ายรูป ยามที่แดดแรงๆ จะไม่ค่อยร่มรื่น มีต้นไม้ใหญ่ๆ ที่เป็นร่มเงาไม่กี่ต้นเหมาะสำหรับการมาพักผ่อนยามเย็นมากกว่า

และที่ขาดไม่ได้สำหรับบ้านญี่ปุ่นคือน้ำและบ่อปลาคาร์บ

มาพูดถึงเรื่องวิ่งบ้างเหตุที่ต้องพูดถึงเจปาร์คก็เพราะว่าการจัดงานวิ่งครั้งนี้จัดกันที่เจปาร์คนี่แหละ Shop CW-X ในเจปาร์คนี้เป็นผู้สนับสนุนหลักในการจัดงาน เป็นการจัดงานที่ค่อนข้างกระชับรวดเร็ว ระยะฟูลมาราธอนปล่อยตัวตีสามครึ่งไม่มีการกล่าวเปิดงานใดๆ ทั้งสิ้น (ไม่รู้ว่าระยะอื่นๆ เขากล่าวเปิดงานกันมั๊ย) มาถึงงานก่อนปล่อยตัวเกือบสองชั่วโมงเหตุจากไม่ถามเวลาปล่อยให้แน่ใจก่อนโบรชัวร์บอกปล่อยตีสองครึ่งก็มาก่อนตีสองครึ่งนิดหน่อยมาถึงงานก็ไม่มีใครเลย ต้องคั่นเวลา(แก้เขิน)ด้วยการช่วยพี่ตุ้ม ชัตเตอร์รันนิ่งขนของจัดบู๊ตถ่ายภาพจะเสร็จ

สรุปรวมๆ เส้นทางวันนี้ค่อนข้างดีใช้เส้นทางศรีราชา-อ่างเก็บน้ำบางพระป่าไม้ร่มรื่นตลอดทางเป็นทางราบ 90% ที่เลี้ยวลดคดเคี้ยวทางโค้งเยอะมากแต่ละโค้งก็ลาดเอียงไม่ต่ำกว่า 30 องศา ดูเหมือนไม่ได้สร้างปัญหาอะไรแต่บอกเลยมันตัดกำลังขาไปได้มาก เนินขึ้นอ่างเก็บน้ำบางพระ กม.ที่ 20-21(ขาไป) และ 23-24(ขากลับ) สร้างปัญหาได้มากเลยทำแรงตกไปเยอะ  4 กม.สุดท้ายเป็นทางปูน กม.ที่ 39-41 เหมือนเป็นทางราบแต่ทำไมมันหน่วงๆ ขายกไม่ขึ้นดูดีๆ มันเป็นทางไต่ระดับขึ้นทีละนิดเหมือนเป็นเนินเล็กๆ แต่ยาวมากๆ และเป็นช่วงสุดท้ายที่แรงไม่เหลือแล้วโดนกลุ่ม 32K แซงไปหลายคน

สุดท้ายก็จบที่เวลา 4 ชม.20 นาทีแบบสาหัสเบาๆ (งานนี้ทำเอาเหนื่อยเลย) ที่ 23 จากกี่คนไม่รู้ไม่น่าถึงร้อย

ขอขอบคุณภาพจากพี่ตุ้ม ชัตเตอร์รันนิ่ง (ภาพเจปาร์คนั้นถ่ายเองนะ)
กาย บูรพาไม่แพ้
21 กันยายน 2558

6 ก.ย. 2558 เล่าเรื่องวิ่งบ้านแพ้ว

เป็นครั้งแรกที่ได้มาร่วมงานวิ่งที่บ้านแพ้ว จ.สมุทรสาคร ระยะทางจากบางนาถือว่าไม่ไกลและไม่ใกล้ใช้เวลาขับรถราวๆ 1 ชม.ความเร็วไม่เกิน 100 กม./ชม. (ถ้าไม่หลง) โดยมีแรงจูงใจคือคนที่เข้าเส้นชัย 1 พันคนแรกจะได้กินน้ำมะพร้าวน้ำหอมคนละ 1 ลูกถ้วน (แวะซื้อข้างทางลูกละ 10 บาทอร่อยกว่ามั๊ยไม่ต้องเหนื่อย) เริ่มจากออกเดินทางก็หลงซะแล้วถึงสองครั้งสองคราวครั้งแรกหลังจากแวะรับน้องที่ยศเสมาขึ้นทางด่วนที่ยมราชก็ขึ้นผิดช่องปกติจะต้องวิ่งมาทางสะพานแขวนเลยแต่กลับเข้าช่องไปแจ้งวัฒนะคิดว่าไม่เป็นไรก็อ้อมเอาหน่อยไปทางดินแดงละกันพอถึงทางแยกที่จะต้องไปเบี่ยงออกไปคลองเตย-บางนาก็ขับเลยอีกคราวนี้วิ่งตรงไปทางพระราม 9 อีก คิดหนักเลยจะไปออกทางไหนอีก แต่ด้วยประสบการณ์การแก้ไขปัญหาเวลาหลงทางจึงทำใจนิ่งๆ ไว้ตอนนี้ตีสี่รถไม่ติดแน่นอนตัดสินใจลงทางด่วนที่ด่านพระราม 9 เลี้ยวซ้ายมาทางสี่แยกพระราม 9 เลี้ยวซ้ายอีกทีไปทางดินแดงไปเรื่อยๆ จนไปออกพญาไทแล้วไปตามถนนพญาไทจนถึงสามย่านผ่านสีลม สวนลุม ไปขึ้นทางด่วนด่านพระราม 4 ขึ้นสะพานแขวนแวะรับน้องอีกสองคนที่พระราม 2

บ้านแพ้วจำได้ว่าเคยผ่านแต่นานมากแล้ว ขับรถบนถนนพระราม 2 ไปเรื่อยๆ ดูป้ายบอกทางนานแล้วทำไมไม่เห็นมีป้ายบอกไปบ้านแพ้วซะทีใจหนึ่งก็ถามตัวเองว่าเลยหรือยังใจหนึ่งก็คิดว่ายังความคิดเริ่มจะไม่สามัคคีกันที่คิดว่าเลยเพราะว่าขับมาไกลแล้วแต่ที่คิดว่ายังไม่ถึงเพราะว่ามันต้องเลยตลาดมหาชัยไปซักหน่อย ถ้าสงสัยว่าทำไมไม่เปิดจีพีเอสนำทางบอกได้เลยว่าเปิดครับแต่มันไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร ในที่สุดก็เจอป้ายบอกทางไปบ้านแพ้วจากกรุงเทพมาถึงนี่เห็นมีอยู่ป้ายเดียวจริงๆ ต้องไปกลับรถใต้สะพาน ตอนนี้นึกถึงแผนที่อย่างเดียวตามแผนที่บอกเลี้ยวซ้ายข้าง รพ.บ้านแพ้ว ในแผนที่จาก รพ.ไปวัดมันใกล้นิดเดียวแต่ความเป็นจริงราวๆ 5 กม.ได้

มาถึงที่วัดหลักสี่ตีห้าพอดีเวลาปล่อยตัวตีห้าครึ่งดีที่จอดกว้างขวางหาที่จอดได้ง่ายมีเวลาเตรียมตัวยืดเหยียดพอประมาณตามประกาศเตือนของพิธีกรขู่ว่าเส้นทางวิ่งสะพานเยอะมากเอาชีวิตรอดกลับมาให้ได้เหมือนจะพากันไปออกรบนะ สิ่งที่ลืมในวันนี้คือซื้อช็อคโกแล็ตมาแล้วไม่ได้กินทำให้ช่วง 10 กม.แรกไม่ค่อยมีแรงมีเพาเวอร์เจล 1 ซองแต่ต้องไว้กินหลัง 10 กม.แล้วเท่านั้นทำให้ 10 กม.แรกนี้ค่อนข้างเหนื่อย 10 กม.หลังกว่าเพาเวอร์เจลจะทำงานก็รอไปราวๆ 5 กม.เหลือ 5 กม.สุดท้ายแรงเริ่มกลับคืนทำความเร็วได้ดีต่อเนื่องแต่เวลาก็ยังหลุดโลกไปอีกจนเกิน 1 ช.ม. 50 นาที

สาเหตุที่เวลาไม่ได้ดีวันนี้มีสามอย่างคือ 1.ไม่ได้กินรองท้องมีผล 5% 2.สะพานเยอะมีผล 5% 3.น้ำหนักอุปกรณ์(สายคาดเอว+ขวดน้ำ) มีผล 10% ข้อ 1.เป็นเพราะความประมาท ข้อ 2.เป็นอุปสรรคตามปกติที่เราเลี่ยงไม่ได้ ข้อ 3.ถ้าอยากวิ่งทำเวลาไม่ควรใช้ งานนี้ได้ทั้งปัญหาและทแนวทางการแก้ไขก็ถือว่าไม่เสียเที่ยวครับ

ขอขอบคุณภาพจาก พี่เตือน เฮียสุเทพ บางขุนเทียน พี่แจ็ค วัฒนา ชัตเตอร์รันนิ่ง
กาย บูรพาไม่แพ้
10 กันยายน 2558

12 ส.ค. 2558 เล่าเรื่องวิ่งตรีมิตร(วิ่งเพื่อแม่)

12 สิงหามหาราชินีวันนี้เป็นวันแม่แห่งชาติมีงานวิ่งที่จัดเป็นประจำอยู่หลายงานปีนี้ไปร่วมวิ่งที่โรงเรียนเซนต์ปีเตอร์(ตรีมิตร) แถวๆ บางแวก พุทธมณฑลสาย 1 โรงเรียนนี้เคยมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อสองปีที่แล้วเป็นงานวิ่งของบ้านบางแค คราวนั้นมาหลงอยู่หลายรอบหลงอยู่ในซอยบางแวก จรัลฯ ราชพฤกษ์ กว่าจะหาโรงเรียนเจอก็เกือบปล่อยตัวนักวิ่งแล้วสรุปว่าเข้าผิดทาง มาคราวนี้ไม่อยากบอกเลยว่าหลงอีกแล้วหลงตั้งแต่ลงจากลอยฟ้าบรมชนนีแล้วเลี้ยวเข้าราชพฤกษ์เลยพอรู้ตัวว่าหลงต้องรีบหาซอยบางแวกเลยเพราะรู้ว่าซอยบางแวกยาวตั้งแต่จรัลฯไปถึงสาย1 วิ่งไปตามซอยบางแวกเรื่อยๆ ก็จะถึงทางเข้าโรงเรียนก่อนออกสาย1 เล็กน้อย

งานวันนี้มีนักวิ่งมาร่วมงานเยอะอยู่พอสมควร ส่วนหนึ่งคงหนีงานในเมืองที่ผู้คนแออัดยัดเยียดแต่หารู้ไม่ว่าจะต้องมาเจออะไรที่แออัดกว่าไม่นึกว่าจะมากันเยอะขนาดนี้ ตอนแรกหวังจะมาทดสอบเวลาดูแต่ว่านอนมาน้อยและไม่ได้กินอะไรรองท้องคิดว่าเวลาคงจะไม่ได้เอาเป็นว่าวิ่งเพื่อสุขภาพเหมือนเดิมละกัน

วันนี้ออกตัวค่อนข้างแรงประมาณเพจ 4 ต้นๆ แล้วแรงก็ค่อยๆ อ่อนลงตามระยะทาง เส้นทางวันนี้เปลี่ยนไปจากคราวที่แล้วที่บ้านบางแคนั้นหลังจากกลับตัวต้องวิ่งเข้าหมู่บ้านอะไรซักอย่าง ออกมาจากหมู่บ้านแล้วค่อยกลับตัวใต้สะพานอีกทีไม่ได้ขึ้นสะพานสูงเลยซักสะพาน แต่คราวนี้ไม่ได้เข้าหมู่บ้านวิ่งตรงไปสะพานข้ามซอยบางแวกซึ่งสูงมากวิ่งตรงไปขึ้นอีกสะพานเป็นสะพานข้ามแยกหรือคลองอะไรซักอย่างซึงก็สูงพอๆ กัน พอลงสะพานแล้วก็ไปเลี้ยวซ้ายถนนตัดใหม่ที่ไม่รู้ชื่อยังทำไม่เสร็จดีมองเห็นสะพานอยู่ไกลๆ อีกก็เริ่มท้อไม่นึกว่าวิ่งวันนี้จะเจออะไรที่ยากกว่าวิ่งมาราธอนบนทางลอยฟ้าบรมชนนี ต้องลงสะพานที่ 3 ก่อนถึงจะกลับตัวตอนนี้เริ่มคิดในใจขากลับต้องขึ้นสะพานอีก 3 สะพาน เวลามันหลุดตั้งแต่ขึ้นสะพานที่ 2 แล้ว คนที่รู้จักทะยอยแซงไปทีละคนสองคนปากก็ทักเขาไปงั้นๆ ไม่มีแรงจะไล่ตามจนมีแรงฮึดสู้อีกครั้งโดนพี่อาร์ตนักเดินทนระดับประเทศ(มือวางอันดับ 3 ของประเทศไทย) กำลังจะแซง ถ้าพี่อาร์ตวิ่งจะยอมให้แซงแต่โดยดีแต่นี่พี่แกเดินยังจะแซงเราอีกใครจะไปยอม หลอกล่อพี่อาร์ตด้วยการชวนคุยไป 1 ยก พอใกล้ถึงเส้นชัยก็รีบจ้ำหนีอย่างรวดเร็วเข้าเส้นชัยไปก่อนเลย

ดูเวลาแล้วหลุดจาก 50 นาทีไปเยอะพอสมควรความจริงเวลาขนาดนี้มันไม่เหนื่อยขนาดนี้นะคงมีปัจจัยหลายอย่างรวมกัน วิเคราะห์แล้วคราวหน้าคงจะเตรียมตัวได้ดีกว่านี้

สรุปว่างานการกุศลของกินต้องเยอะเป็นธรรมดาแต่กินไม่ลงขอข้าวต้มบอกคนตักเอาน้อยๆ แกก็ตักให้ติ๊ดเดียวก็ยังกินไม่หมด ของขายก็เยอะหมดไปหลายบาทเหมือนกัน รองเท้ามิตซูโน่ ไรเดอร์ 2 พันบาทน่าซื้อตัดสินใจอยู่ว่าจะเอาสเปซเซอร์หรือไรเดอร์ดีใส่แค่ซ้อมไรเดอร์น่าจะดีกว่าเพราะราคาเบาๆ สเปซเซอร์ราคาก็ x2 ไม่เบาๆ ละ

จบนะ.....

ขอขอบคุณภาพจาก
คุณวิมล ชมรมวิ่งภูติอนันต์
พี่เตือน ชมรมวิ่งบางขุนเทียน
กาย บูรพาไม่แพ้
14 สิงหาคม 2558

26 ก.ค. 2558 เล่าเรื่องวิ่ง 19 ปีจ็อกแอนด์จอย

ครบรอบ 19 ปีจ็อกแอนด์จอยออร์แกไนซ์จัดงานวิ่งและอื่นๆ ไม่รู้อะไรบ้างรู้แต่จัดงานวิ่งอย่างเดียว งานนี้แบ่งรุ่นโดยใช้น้ำหนักนักวิ่ง น่าจะเป็นเจ้าแรกที่แบ่งรุ่นแบบนี้ซึ่งเริ่มมาเมื่อซัก 3-4 ปีที่แล้วจะว่าไปนักวิ่งเก่งๆ ก็ไม่ค่อยเกี่ยงเรื่องน้ำหนักซักเท่าไหร่ จะซีเรียสก็นักวิ่งแนวกลางๆ ที่หวังจะมีโอกาสรับถ้วยกะเขาบ้างก็พยายามทำน้ำหนักกันให้อยู่ในรุ่นที่คิดว่าวิ่งดีที่สุด แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เนื่องจากช่วงน้ำหนักแต่ละรุ่นค่อนข้างกว้างคนที่น้ำหนักอยู่ช่วงกลางๆ ของรุ่นจะได้เปรียบเพราะไม่ต้องทำน้ำหนักเพิ่มหรือลด จะเพิ่มจะลดให้ตายยังไงมันก็คงไม่หลุดจากรุ่นไปทรมาณร่างกายเปล่าๆ คนที่น้ำหนักอยู่ในช่วงคาบเกี่ยวนี่ก็พอจะเพิ่มหรือลดได้แต่ +- เกิน 2 ก.ก.นี่แย่เลยนะอย่างเช่นเกณฑ์เขาแบ่ง 46-59 ก.ก. คนที่น้ำหนัก 59 พอดีทำเพิ่มอีก 1 ก.ก.ก็จะข้ามไปอีกรุ่นแต่อย่าลืมว่าก่อนวิ่งเราทำน้ำหนักได้ 60 ก.ก.พอวิ่งเสร็จอาจจะไม่ได้ 60 ก.ก.นะถึงจะวิ่งเข้ามาคนแรกแต่ตอนชั่งน้ำหนักหากไม่เข้าเกณฑ์รุ่น 60 ก.ก.ก็ฟาวล์นะครับต้องเผื่อไว้อย่างน้อย +3 ขอบอกเลยว่าจากคนที่วิ่งด้วยน้ำ 59 ก.ก.โดยธรรมชาติแล้วทำน้ำหนักไปวิ่งที่น้ำหนัก 62 ก.ก.มันต้องเข็นแรงขึ้นไปเท่าไหร่ถึงจะวิ่งให้ได้เท่าเดิม เหนื่อยครับส่วนมากจะไม่รอดไม่ยางแตกก่อนก็หมดสภาพ ดังนั้นคนที่วิ่งตามธรรมชาติมักจะได้เปรียบกว่า

เหตุที่ผมเลือกไปวิ่งงานนี้ไม่ได้ต้องการวิ่งตามน้ำหนักอะไรนะครับ คือมันใกล้บ้านและพึ่งเสร็จศึกพัทยามาราธอนมาหมาดๆ แค่อยากทดสอบร่างกายว่ากลับมาปกติหรือยัง ผลก็คือกลับมาปกติดีคือเวลาในระยะ 10K ไม่ได้หายไปเพียงแต่มันยังไม่ดีขึ้นเท่านั้นเอง

ก็ขอจบแบบห้วนๆ แค่นี้แหละ ...

ปล.ภาพตอนวิ่งมีแต่ไกลๆ ไม่ติดโฟกัส รูปชัดๆ ต้องรอสักพัก ตากล้องมาน้อยเพราะฝนตก
กาย บูรพาไม่แพ้
29 กรกฎาคม 2558